Boodschap van Youri

Hey hey, jullie dachten misschien dat jullie nu de sound engineer in de micro zouden horen babbelen, maar neen, ik leef zelf nog, dat is één, en twee, dat gaat hier denk ik de eerste tien jaar zeker niet gebeuren.

De sound engineer blijft het liefst een mysterie slash enigma.
Maar er was wel van alles dat hij graag wilde toevoegen aan mijn regelmatige oproep om vaker foert te zeggen.

Hij mag dan wel de man op de achtergrond en in de sound studio zijn, wij praten wel graag over mijn werk als coach en over mijn podcast.

Ik had onlangs een vraagsticker op Instagram gezet, rond wat voor jullie het lastigst is aan foert zeggen, en de antwoorden zorgden voor zo’n gesprek.

Uit die antwoorden bleek dat veel mensen foert zeggen anders interpreteren dan hoe ik het bedoel. En dat er veel angst zit op vertrekken vanuit integriteit, omdat er een veronderstelling lijkt te bestaan die zegt dat foert zeggen voor jezelf, betekent dat je iets wegneemt bij de ander. Dat het dus niet verbindend zou zijn, maar eerder egoïstisch.

“Ai, als je die link legt, dan kan je eigenlijk geen foert beginnen zeggen”, zei ik tegen Youri. Dan is het risico op afwijzing in je hoofd veel groter dan je motivatie om ergens foert tegen te beginnen zeggen.

Youri en ik zijn ondertussen meer dan 20 jaar samen, en onze relatie is alleen maar beter en oprechter geworden sinds wij allebei vaker foert leerden te zeggen. Wij zeggen niet veel foert tegen elkaar, maar wel tegen een hoop andere dingen. En soms kan dat op het eerste zicht misschien wel voelen als een foert tegen elkaar.

Toen zei Youri een paar boeiende dingen die aansloten bij vragen die ik soms krijg rond onze relatie en mijn persoonlijk werk.

Zie ook de aflevering van even terug over 20 jaar samen zijn, episode 21, “het geheim van lange relaties”.

Mensen vragen me soms hoe het komt dat wij in al die tijd niet uit elkaar zijn gegaan, na al mijn persoonlijk werk van in therapie gaan en zo goed als alles in vraag stellen en heronderhandelen, ook dingen die in onze relatie normaal en gezond leken, maar dat niet altijd waren.

En omdat ik hem dus niet voor de micro krijg voor een interview, heb ik geprobeerd om wat hij zei in deze aflevering te steken. Het is dus een boodschap van Youri, doorgegeven door mij.

Een beetje zoals ooit bij Jezus, maar toch anders.

En kind reminder: als je na deze aflevering goesting hebt gekregen om nog live deel te nemen aan Kamp Foert, wat ik hoop, dan kan dat nog. We beginnen er samen aan op maandag 1 juli, maar ook als je het later hoort kan je zonder probleem aansluiten gedurende de hele maand.

Alle info op kampfoert.be
---
Let’s begin.

Ik heb Youri zijn advies opgedeeld in vier richtlijnen. Voor mensen die vaker foert willen zeggen, maar bang zijn dat ze daarmee hun relaties onder druk zullen zetten.

Advies vanuit zijn positie als partner.
Een partner die zijn vrouw twaalf jaar geleden zag crashen na de geboorte van kind 1, en haar dus in therapie zag ontdekken dat veel dingen die oké leken, in haar leven, maar ook in hun gezamenlijk verhaal, dat misschien om allerhande redenen niet waren.

Efkes: ik moet Youri hier belachelijk veel credits geven.
Toen ik in therapie ging, in 2012, kenden wij niemand die dat al had gedaan.

Hij heeft mij altijd ondersteund om het te doen, en op geen enkel moment gevraagd om te stoppen of vanuit zijn eigen angst voor verandering enige rem op mij gezet.

Ik coach nu zelf, en ik zei het al in de aflevering over het patriarchaat: ik weet nu dat het niet evident is, dat partners daar zomaar akkoord mee gaan zonder te beginnen waarschuwen, afremmen of ridiculiseren.

Als je mij dus vraagt waarom wij nog samen zijn: omdat ik toen, net als op veel andere momenten, gevoeld heb dat hij altijd in mijn team zit, ook al daveren onze grondvesten.

En geloof me: na de geboorte van onze huilbaby hebben onze grondvesten belachelijk hard gedaverd, niet enkel bij mij, maar ook bij hem.

Ik was toen diegene die wekelijks in therapie ging, en daar kwam ik er traag maar zeker op uit dat bepaalde patronen waar ik naar neigde, door mijn opvoeding en ervaringen uit het verleden, niet emotioneel volwassen waren, maar juist heel afhankelijk. Wat je in het klein doet, doe je in het groot, dus dit ging ook over de relatie tussen ons.

Dan kan je -zoals veel mensen- denken: als dat blijkt, dat er iets scheef zit in onze relatiedynamieken, dan kijken we beter niet, want wat als we erop uitkomen dat het niet werkt?

Alsof dat iets fixed is. Of binair. Het werkt of het werkt niet.

Dat is natuurlijk helemaal niet zo. Dat hoeft zeker niet zo te zijn.

Als er dingen niet werken, waarom zou je dan niet samen kunnen kijken om het aan te gaan en je best te doen om een en ander te verbeteren?

Dat is de ruimte die ik van Youri heb gekregen. Hij stond aan mijn kant, en hij vertrouwde mij en ons. Als iemand iets wil bekijken in de relatie, en dat voelt direct als een bedreiging, ligt dat dan aan het geven van een eventuele foert, of ligt het aan hoe de relatie in elkaar zit en wat er van elkaar wordt verwacht? Als alles altijd gelijk moet blijven en dingen niet eerlijk in de ogen mogen worden gekeken, wat zegt dat dan over de deal binnen de relatie?

Ja, wij zijn samen gebleven, maar dat is alleen maar omdat de voorwaarden om dat te kunnen doen door beide partijen vervuld zijn.

Ik heb Youri niet onder druk gezet om te veranderen en hij heeft mij ook niet tegengehouden om te kijken. Wij hebben altijd samen gekeken naar waar we tegenaan keken. Mijn mentale problemen, op een bepaald moment, maar ook mijn verzet tegen hoe wij onze tijd indeelden. Hij heeft altijd geluisterd, en daar ben ik hem heel dankbaar voor.

Dat wil daarom niet zeggen dat het altijd makkelijk ging.
Integendeel.

Maar ik denk dat je als koppel eerlijk moet zijn met jezelf en over de relatie.

Als dat niet lukt, bijvoorbeeld omdat de ene partner niet bereid is of de moed niet kan of mag opbrengen om wat dingen in de ogen te kijken over zichzelf of over bepaalde nadelige dynamieken in de relatie, dan heeft dat misschien wel met één van de vorige episodes te maken. Over de kracht van het psychologische patriarchaat en hoe dat ons als mannen en vrouwen tegenover elkaar laat staan, en zelfs zorgt voor onderdrukking.

Als het niet kan of mogelijk is om er naar gelijkwaardigen naar te kijken, samen, wil je dan verder gaan in zo’n relatie die enkel werkt als er niks dat schadelijk blijkt te zijn wordt bekeken?

Dat is zo’n belangrijke vraag die ik hier even wil leggen.

Ik ben niet van mening dat het belangrijker is dat een relatie blijft duren dan dat jullie er gelukkig in zijn. Ik ben volledig pro scheiding en relatie beëindiging als blijkt dat je erin opgesloten zit.

Je verdient iemand naast je die niet wegloopt als het lastig wordt, of jou niet belachelijk maakt als je hulp zoekt en dit belangrijke werk van foert leren zeggen aangaat, maar samen met jou voldoende in de relatie en in elkaar kiest te geloven dat je ervan uitgaat dat jullie alles dat komt, aan gaan kunnen.

---

Oké.
Advies 1 van mijn man, de sound engineer.

**1. Snap en aanvaard dat jouw foert anderen kan triggeren, en wees bereid om erover te praten**

Ik weet het, neen is altijd een volledig antwoord.
Maar dit is ook waar: de beste liefdestaal is die waarbij er rekening wordt gehouden met elkaar. En wat jouw foert teweeg kan brengen bij de ander.

En daarrond te verduidelijken en in gesprek te gaan waar nodig. Niet om te winnen of te domineren, maar om er samen naar te kijken en te zien wat kan en wat nog lastig ligt.

Als ik al heel mijn leven greige draag, en plots beslis ik dat fluorroze jumpsuits meer mijn ding zijn, dan denk ik dat het oké is dat mijn partner daar even van schrikt en zich vragen stelt.

Misschien is hij wel bang voor wat de buren of zijn ouders gaan zeggen, terwijl ik dat werk al heb gedaan en heb beslist dat ik het belangrijker vind wat ik vind, dan wat mijn buren vinden. En dat ik hier niet langer ben om iedereen te pleasen behalve mezelf.

Als Youri mij naar beneden ziet komen en moet slikken, dan is dat een kans om daarover te spreken. Over wat hem triggert. Waar hij bang voor is. Waarom ik ervoor kies om daar niet bang voor te zijn. Omdat externe validatie een kooi is, en ik uit die kooi wil en er alleen maar meer uit wil stappen.

Youri hoeft niet akkoord te zijn.
Of het zelfs mooi te vinden.
Maar ik wil dat hij luistert en met respect met mij omgaat zonder mij iets op te leggen.

Ik leg hem ook niks op.

Het enige dat ik in de hand heb is mijn stuk.
Wat ik kies te denken, wat ik kies te doen, wat ik kies te delen.

Het is nooit aan mij om hem te zeggen wat hij moet doen.

Hij is mijn baas niet, net als ik de zijne niet ben en ook niet wil zijn.

Ik kan zeggen: dit is wat ik wil.
Dit is wat ik leuk vind.
Dan kan hij zeggen: dit is wat ik wil.
Dit is wat ik leuk vind.

En dan zoeken we uit of daar overlap is, of niet, en indien niet, dan moeten we daarnaar kijken. Naar wat dat betekent voor ons en onze relatie, welke noden door elkaar kunnen ingewilligd worden en waar we misschien op een ander voor moeten gaan.

Stel nu dat ik samen ben met een man die geen twee gedachten naast elkaar kan houden:

- Kelly draagt een jumpsuit dat ik lelijk vind
- Ik hou van Kelly en ik vind dat dat moet kunnen

Ik doe dat immers niet om hem te jennen, maar omdat ik vrij wil zijn in mijn kleding-experimenten en daar plezier uit haal. Youri weet dat.
En als hij daar niet zou geraken, en wij komen daar niet uit, dan moet ik me misschien afvragen wat ik wil: mezelf aanpassen om de liefde te doen lukken. Of de liefde laten gaan, omdat ik het belangrijk vind om ten volle mezelf te zijn in een relatie, zonder opgelegd te worden wat ik draag.

Ik vind dat belangrijke gesprekken.
Eerlijk: ik denk niet dat ik nog samen zou kunnen zijn met een man die mij zou zeggen hoe ik eruit moet zien volgens hem.

Wat niet wil zeggen dat ik geen rekening wil houden met hem.
Liefde betekent dat je het belangrijk vindt wat de ander voelt bij jouw acties.

Zelfliefde betekent dat je het belangrijk vindt wat jij voelt bij jouw acties.

Voor mij gaat dit altijd weer over respect, nieuwsgierigheid, luisteren, niet tegenover elkaar gaan staan.

Als je dat wel doet, dan moet je ook eerlijk durven zijn over je intentie binnen de relatie.

Ik probeer Youri niet te controleren.
Hij mij ook niet.

Het is niet aan hem om mij te zeggen hoe ik me moet kleden of bewegen.
Hij mag suggesties doen. Dan ga ik luisteren, want ik waardeer zijn suggesties en hoe hij denkt. Maar als het overslaat in dwang en controle, dan moeten we echt wel kijken.

Controle is angst, en een gebrek aan vertrouwen in hoe capabel de ander is. Ik wil en verdien een relatie waarin wij elkaar als gelijken zien, en dus weten dat de verantwoordelijkheid bij onszelf ligt. En hij verdient net hetzelfde.

2**. Geef het tijd**

Dit werk is pittig en gebeurt echt niet over night.

Je moet als koppel bereid zijn om het aan te gaan en er de tijd voor te nemen om te kijken op welke golflengte je zit, en of je wel nog op dezelfde golflengte kunt of wilt geraken.

Als er bereidheid is tot gesprek en nieuwsgierigheid, dan is dat al heel waardevol. Het tempo van de ander proberen te bepalen, of verwachten dat hij of zij direct akkoord gaat, is ook een vorm van controle.

Zo werkt het niet.
Iedereen volgt zijn eigen tempo.
Niemand is de ander ook maar iets verplicht.

Dat wil niet zeggen dat je constant zit te duwen en te trekken.
Maar ook niet dat je heel de tijd dingen niet erkent voor jezelf om de ander niet ongelukkig te maken.

Het is niet mijn taak om Youri gelukkig of ongelukkig te maken.
Dat mag hij helemaal zelf doen.
En hetzelfde geldt voor mij.

Wij zijn verantwoordelijk voor ons eigen geluk, onze eigen grenzen, onze eigen keuzes, en als we het samen goed hebben, als twee mensen die van onszelf zijn, des te beter.

Youri en ik hebben moeten leren om niet samen te vallen.

Als hij het lastiger vindt dan ik, op bepaalde vlakken, dan kan en mag dat bestaan en omgekeerd. Wij moeten niet altijd vrolijk en positief zijn. Ik moet hem niet comfortabel houden als dat ten koste gaat van mijn eigen comfort.

Er mag tijd zijn om te voelen en dat soms gewoon lastig te vinden, wat voor ons naar boven komt.

Maar dat is geen teken dat het niet meer werkt.
Die periodes horen erbij.
Soms heb je tijd nodig om dingen te snappen en te erkennen die de ander al heeft doorleefd of bekeken. En dat is oké.
Je moet niet even snel gaan om wel ongeveer in dezelfde richting te willen gaan.

3. **Eis niet op, maar overleg**

Iemand zei op de vraagsticker op Instagram: mijn partner zit in een burn-out, en dan is het lastig om me-time te claimen.

Ik vond dat woord al boeiend.

Iets vragen is niet gelijk aan iets claimen.

Alleen is dat in heel wat relaties wel zo. Dat mensen tellen. Ik heb al verteld in de podcast over lange relaties dat wij dat heel bewust niet doen.

Ik doe iets voor jou, dus jij staat bij mij in het krijt, is volgens mij een recept voor een relatie die voor niemand liefdevol voelt.

Wij zijn er voor elkaar, uit liefde, niet omdat we het gevoel hebben dat we niet anders kunnen.

Als ik iets wil, dan is het niet zo dat wat Youri wil mij niet boeit en dat het mij vooral gaat om iets claimen.

Ik wil dat hij ook gelukkig kan zijn met de situatie, dus als ik foert zeg, en die foert verandert iets voor hem, dan vind ik het maar zo proper om uit te leggen waar ik vandaan kom, en te kijken of hij akkoord gaat.

Bijvoorbeeld: onze vennootschap. Ik heb op een bepaald moment foert gezegd tegen de wens om alleen maar groter te worden. Ik wil me amuseren met mijn bedrijf, en elk jaar moeten groeien in omzet mag dan iets zijn dat door de boekhouder wordt aangeraden, ik ben het er niet mee eens dat het daar ligt, waar ik gelukkig van word.

Daar babbelen wij over.
Veel.
Dat is megaboeiend.
Youri is helemaal mee.

Hij had ook kunnen blijven meegaan in het denkkader dat we allebei meekregen vanuit het kapitalisme. Maar ik heb een slimme man, die dat in vraag durft te stellen. Daarom zijn wij nog samen. Niet omdat ik ben gestopt met dingen in vraag stellen omdat dat hem en zijn overtuigingen bedreigt. En ook niet omdat hij als een sloor mee gaat in alles dat ik zeg.

Youri is best kritisch.
Ik vind dat tof, wij kunnen dat aan.

Als hij ja zegt, dan is het een oprechte ja.
Niet om mij te pleasen.

Omgekeerd ook.

Dat is omdat wij hebben moeten leren om foert te zeggen tegen pleasende, onoprechte ja’s. Dat heeft onze relatie belachelijk veel beter en oprechter gemaakt.

Doet me denken aan een citaat dat Eline Catseman onlangs postte op Instagram: je mag mij alles vragen, maar je moet wel met mijn antwoord omkunnen. Machtig! Dat is hoe onze relatie nu is, and I am here for it.

4. **Wees zacht met elkaar, en hard tegen de regels**

We zijn allemaal onderhevig aan wat we meekregen in onze opvoeding, en als we daar samen naar willen kijken, dan moeten we nieuwsgieriger zijn dan angstig.

Als je je veilig genoeg voelt in je relatie om een tijd te hangen in het niet weten, dan kan je samen tot bepaalde antwoorden komen. Als het draait rond gelijk hebben en dat gelijk zo snel mogelijk doorduwen, dan wordt het heel lastig. En dan heb je daar volgens mij naar te kijken.

Waarom je dat kiest te tolereren.
Ik zou er niet mee akkoord zijn, met dit is hoe het is en waar jij je naar te schikken hebt. Of ik ben de man en ik deel hier de lakens uit. Mijn ouders deden het zo, dus wij doen het ook zo, en jij moet dat niet in vraag stellen.

Fuck that shit, tien rode vlaggetjes!

Dat is toch niet de relatie die jij wilt?
Als het wel zo is: kijk ernaar. In therapie, in coaching, in Kamp Foert als je het voelt en denkt aan te kunnen om ernaar te kijken met mij en de groep. Je verdient beter. Zo veel beter!

We maken deel uit van systemen van onderdrukking, en dat zien en de regels ontleren, vraagt dat je je ego soms aan de kant moet kunnen zetten en kwetsbaar moet durven zijn.

De weg zit in het niet weten, in het toegeven dat je het nog niet weet maar je tijd wilt nemen om dingen te bekijken, maar ook in toegeven dat je soms bang bent.

Zacht zijn met elkaar als je beschermingsmechanisme naar hard wil gaan, is alles in relaties. Als de ander dat niet kan naar jou, dan zegt dat niks over de foert of over jou, maar over de bereidheid tot liefde en respect en luisteren. Ik hoop dat deze boodschap is overgekomen.

**Wil je leren hoe je foert kan zeggen zonder iedereen van je weg te duwen?**

Schrijf je dan zeker in voor Kamp Foert, we starten op 1 juli en ik leer je van alles rond denken en leven voor jezelf zonder anderen weg te jagen of te duwen.

We gaan het over geweldloze communicatie hebben, zodat je kan beginnen met het werken aan je belangrijkste relaties en samen met anderen foert kan beginnen zeggen in jouw voordeel en dat van je belangrijkste relaties.

Schrijf je zeker nog in, het wordt het beste en meest nodige zomerkamp ooit.

Tot daar, of in de volgende podcast!